خبرنگاری وابسته خبرنگاری مستقل...

بدترین شکل برداشتن یک حریف بالقوه‌ از سر راه نه کشتن اوست نه خریدن او به شکلی رایج...

کارآمدترین و البته مشمئز کننده ترین نوع سلطه بر کسی که به نوعی از جانب او احساس خطر میشود، کمک به اوست برای رشد... اما نه آنگونه و آن میزان که شخص مستعد این رشد است بلکه به نحوی کاملا کنترل شده...

کم اتفاق نیفتاده که شاهد این ترفند زیرکانه و البته بسیار کثیف باشم، افرادی هستند که با تمام قوا حاضرند، افراد مستعد را زیر پر و بال بگیرند و آنها را رشد دهند، فقط با نیت اینکه او را از پرواز باز دارند.

این شگرد را می‌توانید به نحوی محسوس در حرفه ژورنالیسم و خبرنگاری آنگاه که در تماس با سیاست قرار می‌گیرد، لمس کنید... فرض کنید شما رئیس فلان جناحید، خبرنگاری به شدت حق طلب سعی در شفاف سازی حقیقت دارد. و شما از این قضیه مضطربید. نه او با رشوه راضی به کنار کشیدن می کند و نه یارای کشتنش را دارید. اما... بالطبع او یک اسپانسر مالی نیز نیازمند است.. به او پیشنهاد می دهید که به مسئولیت شما و سردبیری خودش نشریه / هفته‌نامه ای تاسیس کند... تمام نیاز های مالی اش هم پای شما. الان او از یک خبرنگار معمولی تبدیل شده است به یک خبرنگار و سردبیر! رشد کرده است. و شما... حالا از جانب او خیالتان راحت است...

این ترفند در شهر های کوچک کارسازتر است، چرا که ژورنالیست، آنقدر که باید اولا قدرت دفاع ندارد و ثانیا به نحوی همه افراد به هم مربوط میشوند و نوعی قید انتقاد کردن اتفاق می افتد.

این طور می شود  اخبار استانی آذربایجان غربی یا جلسه ها را نشان می دهد و یا گیر کردن گربه بالای درخت و نجات گربه ای دیگر از بین دو تیرآهن.

البته چنان که گفتم این استراتژی تنها به ژورنالیسم محدود نمی شود. در زندگی روزمره نیز میتوان این چنین موقعیت هایی را هر روز به عینه مشاهده کرد.این روش را اگر می خواهید به کار ببندید، آگاه باشید که خدا عامل اول و آخری است که با هیچ ترفندی نمی توانید قسر در بروید. اما برای عدم ابتلا به این شگرد آگاه باشید که همه افرادی که برای رشد شما تلاش می‌کنند... دوست نیستند.

و بقول مرحوم نادر ابراهیمی، در کتاب بار دیگر شهری که دوست داشتم، «هر کس که دشمن نباشد، شاید که دوست نیست»