به همین راحتی

حسین بن علی از مکه به سمت کوفه حرکت کرده... دشمن حسین نیست... حتی دوستش هم دارد. اما فقط دوستش دارد. پا نمی شود. البته نه اینکه پا نشود. فقط دو سه روز مثلا دیرتر راه می افتد.

حسین بن علی را سر بریده اند و او به کربلا نرسیده. به همین راحتی...

کجایند آن روز های خوب لعنتی...

حالت که خوب باشد، یوزر پسورد بلاگ را که زدی سر راست میروی سراغ ارسال مطلب جدید و مینویسی... اما حال بد اینجوری نیست. حال بد ایجاب می کند روزی ده بار لاگین شوی و بروی سراغ کامنت ها...

انتظار سخت است... اما انتظار چیزی را کشیدن که وجود خارجی ندارد بد است! هم سخت است و هم بد! آدم را پیر میکند.

افول کند.

آفتاب می تابد...

حتی اگر زمین هر روز روگرداند...

نه او احمق است...

نه این بی وفا...

این دو مطابق طبیعتشان رفتار می کنند...

دل آفتاب قرص است...

چون می بیند که زمین بی اختیار به دورش می گردد...

با همه رو گردانی هایش...

کسوف موقتی است...

تا زمین آفتاب را احساس کند.

ولی،

وای بروزی که آفتاب...

مثل همه ستاره های دیگر... به سرش بزند و...

بر حسب طبیعتش...

افول کند؛

آنگاه،

زمین می ماند و یک قرص سرد و خاموش.

و تلنباری از دوستت دارم های دریغ شده...

عمار آمد

عمار کوچولو آمد. :) خرکیف شدیم!

اینم عکس پاهاشه :) باباش فرستاده گفته فعلا با اینا مشغول باشم

برای علی، همسرش و عمارشان

علی از صدایش هم آرامش می بارد. از آسمان نیامده است. آرامشش را می گویم. سر آرامشش چه تلاش ها که نکرده است. و چه زندگی آرامی دارند ماشاءالله. این روز ها در انتظار عمارشان هستند. عمار کوچولویی که به قول باباش دارد ادا در می آورد. سر روز آمدنش شل کن سفت کن در می آورد. علی راهش را پیدا کرده است. چارچوبش تعیین است. اعتماد کرده است. قدوم عمارش پر خیر و عاقبتش خیر تر... ان شا الله

باشد که اَینَ عمّار را عمار جواب دهد انا هناک! انا عمار بن علی الذی تشاهدون فی التصویر التالی :)