قلم میتواند رهایی بخش باشد؟

نسبت به زمانی که عادت داشتم بنویسم، چه در وبلاگ چه در دفتر، خیلی چیزها عوض شده اند. در درون و در برونم. بسیاری خوب بوده اند و تعدادی بد.

ازدواج کرده ام، 6-7 ماهی است رفته ام سر خانه زندگی ام، 10 ماهی است شاغل تمام وقت شده ام، مشغول ارشدم. در اطراف و بیرون، بخصوص آنجا که مربوط به زندگی شخصی ام باشد عالی است؛ فائزه همراهی عالی است. از هر جهت. کارم هم خوب دارد پیش میرود. کمی دانشگاهم اذیت میکند. بیشتر بی تمرکزی و بی قراری.  

به وضوح پابندها را احساس میکنم. تعلقات جدیدی پیدا کردم. تعلقاتی که از وجودشان خوشحال نیستم اما نمی دانم چه باید بکنم. نمیدانم چگونه رها شوم. آن فراغ بالی که قبلا داشتم را ندارم. نمیدانم چرا. 

حس کردم نوشتن می تواند کمی برایم رهایی بخش باشد.